در آستانه 22 خرداد قیام ملت ایران علیه ظالمین کودتاگر که در اعتراضی خاموش علیه تقلب بزرگ انتخابات انجام دادند، حکومت با گلوله و شکنجه پاسخ ملت را داد و این ظلم مستمر همچنان ادامه دارد و هر روز جان انسانی شریف و پاک توسط سفاک ترین ظالمان گرفته می شود و ملتی ناظر و شاهد این همه ظلم می باشند. همچنین شهادت هاله سحابی، زنی سوگ وار در غم پدر خود، تنها یک روز پس از مرگ عزت اله سحابی کسی که عمری در زندان و مبارزه با حکومت ظالم ایران بود. عمال حکومت فاسد برای پیشگیری از اجرای ساده یک مراسم ترحیم این چنین به وحشت افتاده اند که دست به جنایت دیگری زدند که روی جنایتکاران تاریخ را سفید کردند. هاله سحابی بطرز وحشیانه ای مورد حمله اشقیاء و حرامیان قرار گرفته و به شهادت رسید.
اگر غیرت و مسلمانی و انسانیت بود هر ایرانی به توان خود در مقابل این جنایت بزرگ، پایه های این حکومت وحشت و ترور را ویران می نمود تا من بعد شاهد کشتن بیگناهی نباشیم. زنی که سالیان دراز در رنج و درد برادر خویش سهیم بود و امروز که بایستی به او تسلی بدهند با ضرب و شتم و شکنجه وی را به شهادت رساندند مگر ظلم و جنایتی بالاتر از این وجود دارد. ایرانیان عزیز بخود آئید تا فردا در عذابی سخت کشورمان نسوزد. که اگر امروز بی تفاوت باشیم تر و خشک در فردایی نه چندان دور خواهند سوخت و من وتو در ریختن خون این عزیزان شریک سفاکان هستیم.
هر خونی که در ایران بر زمین می ریزد همه و همه افراد جامعه مسئولند. تک به تک ایرانیانی که در ایران و سراسر جهان می باشند مسئول بزمین ریختن خون این بیگناهان هستند. ایرانیان عزیز بیش از این شانه از زیر بار مسئولیت خالی نکنید. درحقیقت همه ما، هر روز شاهد هستیم که چوبه های دار و شکنجه در این جهنم ایران بر پاست و همگان به تماشا ایستاده ایم!!
در کجا قرار داریم. چرا اینقدر نسبت به کشته شدن انسانها، شکنجه آنها، ویران شدن هسته جامعه خود، بی تفاوت شده ایم. ایرانیان، گروههای مختلف مخالف، ظلم در ایران و خارج ایران، چرا دست اتحاد و همدلی جهت از ریشه کندن اینهمه ظلم و جنایت را بهم نمی دهیم تا یکبار برای همیشه کشور ما نیز همچون اکثر بلاد جهان حکومت مردم بر مردم داشته باشد و هر روز خون انسانی بر زمین ریخته نشود.
اگر معتقد باشیم که جان انسانی برابر با جان تمام انسانهای جهان است همانگونه که در قرآن نوشته است و اگر پای بند انسانیت و وجدان هستیم که جان انسان بالاترین هدیه خداوند است که کسی نمی تواند آنرا بستاند. در چنین حالی حتی کشته شدن یک فرد بایستی آنچنان وظیفه و مسئولیتی برای ما بیاورد که بکوشیم، تمام انرژی و توان خود را در این مسیر بکار گیریم که دیگر در این کشور بیگناهانی جانشان بخطر نیفتد. پس چرا سکوت نموده اید و چرا در مطلبی به این روشنی اختلاف داریم که روزی تصور می کنیم می شود فرد ظالم یا فرعونی را اصلاح کنیم. فقط به این دلیل که نکند فردا هزینه بیشتری بدهیم.
آیا باید هر روز شاهد ریختن خونی بر زمین باشیم که نکند در آینده خون بیشتری ریخته شود مگر جان هر انسانی برابر با جهانی نیست مگر هر انسانی را یک جان بیشتر داده اند که بگوئیم کشته شدن کمتر بهتر از بیشتر است مگر می شود یک نسل فدا بشوند با فرعونی بسازند که نکند فرعونی بدتر فردا بیاید. ما باید جلو کسانی که دست به جنایت و خونریزی می زنند بایستیم کار آنان اشتباه است تاوان اشتباه آنها را نباید با خاموشی و شراکت با ظلم پرداخت نمائیم.
اکنون که دست حکومت مطلقه و ظالم ایران در ظلم و آدم کشی روز به روز بیشتر و افزونتر می گردد بیائید برای همیشه دودلی و تردید را کنار گذاشته و علیه ظلم ساکت ننشسته و همگی یکدل و یکصدا جهت تغییر بنیادین حکومت فاسد و ستمگر کنونی و پدید آوردن شرایطی که حکومتی مردمی بر پا گردد زمامداران ظالم و آدم کش را مجبور به تسلیم کنیم و آنان باید دست از ظلم وجنایت بردارند و مردم را بحال خودشان بگذارند و این کار شدنی است. فقط با اتحاد در خواسته اصلی مردم.
بدانیم اگر هر روز این دست و آن دست کنیم و ذره ای در دلمان با حکومتی که در ریختن خون بیگناهان و انجام هر ظلمی کوتاهی نمی کند خاموش باشیم یا امیدی به اصلاح ظالمان داشته باشیم هر انسانی که جانش توسط این جانیان گرفته می شود ما مسئول و شریک خون آن انسان هستیم شک نکنید همساز و همدم ظالمان شدن عاقبتی سخت در انتظار ماست.
امروز اگر با ظالمان محکم وقاطع سخن نگوئیم و جهت بر چیدن ظلم آنها کوششی سخت نکنیم علاوه بر اینکه شریک خونهای بناحق ریخته شده هر روزه هستیم بلکه فردایی که بدست همین جنایتکاران خونهای بیشتری ریخته شود و یا کشور ایران را به سوی جنگی خانمانسوز پیش ببرند ما شریک به جنایت بیشتری شده ایم.
تا دیر نشده است همه با هم و اتحاد همه ایرانیان، در جهت ریشه کن کردن ظلم وجنایت این دستگاه جبار کوشش نمائیم و بیش از این شریک در جنایات آنها نباشیم که هر روزی که بگذرد و ما کوتاه بیائیم در اعمالشان جری تری شده و پایه های ظلم و جنایت آنان در ویرانی کشور محکمتر شده و دستشان در ریختن خونهای بیشتر باز می گردد.
بدانیم هر انسانی یک جان دارد و ستاندن جان این انسان برابری ارزش یک جهان انسانها را دارد بنا بر این تمام کوشش مان این باشد تا در راستای حکومتی مردمی که مردم حاکم بر سرنوشت خویش باشند نهایت تلاش خود را بنمائیم که فردا دیر است و نمی توانیم جوابگوی کوتاهی و سکوت خود در مقابله این همه ظلم مضاعفی که بر خود و بر ملتی می رود باشیم.
احمد ملکی دیپلمات پیشین و عضو کمپین سفارت سبز
قرار نبود این را بنویسم اما چه میشود کرد که یکبار و برای همیشه باید تکلیف خود را با شما مشخص کنیم. اگر شما می خواهید در آینده ایران روسیاه بمانید و همردیف جنایتکاران به حساب بیایید و حتی همراه با آن ها محاکمه شوید تصمیم شماست و کسی جلوی شما را نگرفته است. نمی دانم از چه می هراسید شاید با شناختی که از خودتان دارید گمان می کنید که در ایران آینده جایی ندارید و حکومت قراضه ی ولی فقیه و سو استفاده از مناصب تحت لوای او را به ایران آزاد ترجیح می دهید اما از آن چه که نمی توانید جلوگیری کنید خواست و اراده ی مردم است. هر انسان عاقل و هوشیاری اگر پای سود و منفعت شخصی یا حفظ قدرت پوسیده در میان نباشد می تواند دریابد که از حکومت اسلامی پایه گذاری شده در سال 58 جز باتلاقی گندیده و غیر قابل اصلاح چیزی باقی نمانده است که هر از چند گاهی افراد خودی را میبلعد و بدون شک نوبت شما هم خواهد رسید, همانگونه که این باتلاق به موسوی و کروبی که از خودی های نظام بودند و تازه شما از لحاظ درجه و شجاعت قابل قیاس با آن ها نیستید هم رحم نکرد. این حکومت مدت هاست که مشروعیت خود را به طور کامل از دست داده است و جانشین امام زمان شما به چماق تکیه کرده است. آزادیخواهان این همه کشته ندادند و متحمل حبس نشدند که اقتدارگرایان تخم مرغ گندیده ی حکومت استبدادی-استصوابی را رنگ کرده به عنوان انتخابات جدید به مردم قالب کنند. مردم رنجدیده ی ما قریب 100 سال به دنبال آزادی هستند و هر بار منفعت طلبان بزدل کار آزادی را نافرجام گذاشته اند. مگر می شود که در یک قرن 3 کودتا و 2 انقلاب داشت و باز به آزادی نرسید و اندرخم یک کوچه بود! خیلی راحت قافیه را باختید و خون نداها و سهراب ها و صانع ها را پایمال کردید. آنوقت می گوییم چرا مصر و تونس توانست و ما نتوانستیم, در آن کشورها ارتشیان به مردم پیوستند ولی در ایران اصلاح طلب به ظاهر سبزی که همان واژه ی اصلاح طلب برازنده ی اوست چنین راحت با دیکتاتور خونخوار سازش می کند. درست است که حافظه ی ملت کمی ضعیف است اما نه آنقدر که سازش خیانتکارانه و ننگ آمیز شما را از یاد ببرد. در هر انتخاباتی که می خواهید شرکت کنید و هرچقدر که می خواهید برای رهبر معظمتان دستمال ابریشمی هدیه ببرید اما همانگونه که با شهیدان و همراهان در بند هیچ نسبتی ندارید, ملت هم با شما نسبتی نخواهد داشت و در تاریخ ایران منفور شمرده خواهید شد.
