به گزارش کلمه ، سایت الف وابسته به احمد توکلی با پرده‌برداری از نابسامانی‌های گسترده در دستگاه سیاست خارجی، از بی سفیر ماندن بسیاری از سفارتخانه‌های ایران و اختلافات وزیر امور خارجه با رئیس دولت خبر داد و به دولت هشدار داد که: آسیب در حوزه سیاست خارجی در دوران سخت کنونی، بسیار پرهزینه است.
این سایت نوشت:
هم اکنون وزارت امور خارجه روزهای سختی را پشت سر می‌گذارد. علاوه بر تنش‌های چند ماهه اخیر برای معرفی مشاورین ویژه رییس جمهور در مناطق مختلف جهان، متاسفانه تعداد قابل توجهی از پست‌های سیاسی وزارت خارجه در خارج از کشور نیز خالی است. بدان معنا که هنوز جانشین فردی که پس از اتمام مدت ماموریت، به تهران بازگشته است، معرفی نشده و به محل ماموریت اعزام نگردیده است.
در تعداد دیگری از پست های سیاسی از قبیل سفیر و کاردار و سرکنسول و کنسول، نیز که ظرف چند ماه آینده، مدت ماموریت فرد مذکور پایان می‌یابد، هنوز افراد جدید اعزام نشده است. این در حالی است که فرآیند تعیین جانشین در وزارت امور خارجه، ماهها طول می‌کشد و همانند پست های داخل کشور که یک شبه تغییر می‌کند، نیست!
علت اصلی خالی ماندن پست‌های سیاسی وزارت امور خارجه نیز به دولت برمی‌گردد. بر طبق روال معمول، وزیر امور خارجه، افراد پیشنهادی را به رییس جمهور جهت تایید معرفی می کند که هم اکنون تعداد قابل توجهی از افراد معرفی شده ، توسط دولت تایید نشده‌اند. بعنوان نمونه در منطقه آسیای غربی شامل هندوستان و پاکستان و افغانستان که منطقه استراتژیک در حوزه سیاست خارجی ماست، تعداد قابل توجهی پست سازمانی خالی یا در شرف خالی شدن می‌باشد که افراد پیشنهادی توسط دولت برای معرفی به کشور مورد نظر تایید نشده‌اند.
البته نباید همه مسائل مربوط به خالی ماندن پست ها در وزارت خارجه را به گردن دولت انداخت. در این مقطع فعلی از زمان این وزارتخانه شاهد نابسامان ترین دوران خود در عرصه مدیریت اداری خود است.
کسانی سکان امور اداری این وزارت را به عهده گرفته اند که هیچگونه تجربه مدیریتی موثری در دستگاه دیپلماسی کشور ندارند. به عنوان مثال معاون مالی اداری وزارت امورخارجه آقای حسین فرحی که در حقیقت قدرتمندترین مدیر این دستگاه است ء نه تنها فرد کاملا بی تجربه ای است (آخرین سمت وی قبل از بدست آوردن پست مدیرکلی وزارتی و سپس معاونت مالی اداری ء صرفا چند ماه معاون یک اداره کم اهمیت در وزارت خارجه بوده است. ) بلکه با حذف پروسه های مشورت و خرد جمعی در تصمیم گیری های بزرگ و متاسفانه برخوردهای نامناسب در قبال مشکلات قابل رفع کارکنان اقدامات حساب نشده زیادی را به مورد اجرا می گذارد.
