قرار نبود این را بنویسم اما چه میشود کرد که یکبار و برای همیشه باید تکلیف خود را با شما مشخص کنیم. اگر شما می خواهید در آینده ایران روسیاه بمانید و همردیف جنایتکاران به حساب بیایید و حتی همراه با آن ها محاکمه شوید تصمیم شماست و کسی جلوی شما را نگرفته است. نمی دانم از چه می هراسید شاید با شناختی که از خودتان دارید گمان می کنید که در ایران آینده جایی ندارید و حکومت قراضه ی ولی فقیه و سو استفاده از مناصب تحت لوای او را به ایران آزاد ترجیح می دهید اما از آن چه که نمی توانید جلوگیری کنید خواست و اراده ی مردم است. هر انسان عاقل و هوشیاری اگر پای سود و منفعت شخصی یا حفظ قدرت پوسیده در میان نباشد می تواند دریابد که از حکومت اسلامی پایه گذاری شده در سال 58 جز باتلاقی گندیده و غیر قابل اصلاح چیزی باقی نمانده است که هر از چند گاهی افراد خودی را میبلعد و بدون شک نوبت شما هم خواهد رسید, همانگونه که این باتلاق به موسوی و کروبی که از خودی های نظام بودند و تازه شما از لحاظ درجه و شجاعت قابل قیاس با آن ها نیستید هم رحم نکرد. این حکومت مدت هاست که مشروعیت خود را به طور کامل از دست داده است و جانشین امام زمان شما به چماق تکیه کرده است. آزادیخواهان این همه کشته ندادند و متحمل حبس نشدند که اقتدارگرایان تخم مرغ گندیده ی حکومت استبدادی-استصوابی را رنگ کرده به عنوان انتخابات جدید به مردم قالب کنند. مردم رنجدیده ی ما قریب 100 سال به دنبال آزادی هستند و هر بار منفعت طلبان بزدل کار آزادی را نافرجام گذاشته اند. مگر می شود که در یک قرن 3 کودتا و 2 انقلاب داشت و باز به آزادی نرسید و اندرخم یک کوچه بود! خیلی راحت قافیه را باختید و خون نداها و سهراب ها و صانع ها را پایمال کردید. آنوقت می گوییم چرا مصر و تونس توانست و ما نتوانستیم, در آن کشورها ارتشیان به مردم پیوستند ولی در ایران اصلاح طلب به ظاهر سبزی که همان واژه ی اصلاح طلب برازنده ی اوست چنین راحت با دیکتاتور خونخوار سازش می کند. درست است که حافظه ی ملت کمی ضعیف است اما نه آنقدر که سازش خیانتکارانه و ننگ آمیز شما را از یاد ببرد. در هر انتخاباتی که می خواهید شرکت کنید و هرچقدر که می خواهید برای رهبر معظمتان دستمال ابریشمی هدیه ببرید اما همانگونه که با شهیدان و همراهان در بند هیچ نسبتی ندارید, ملت هم با شما نسبتی نخواهد داشت و در تاریخ ایران منفور شمرده خواهید شد.
راستی آقای اصلاح طلب! یکبار دیگر به تصاویر بالا نگاه کن. چیزی یادت آمد یا هنوز فراموشی گرفته ای؟